?ρ? ο?ν ?ν ?ξαρκέσειεν ?μ?ν,

Άραγε, λοιπόν, θα ήταν αρκετό σ? εμάς,

ε? τήν πόλιν ?σφαλ?ς ο?κο?μεν

και να διοικούμε την πόλη με ασφάλεια

καί τά περί τόν βίον ε?πορώτεροι γιγνοίμεθα

και στα σχετικά με τη ζωή να γινόμαστε πιο πλούσιοι

καί τά τε πρός ?μ?ς α?τούς ?μονοο?μεν

και να έχουμε ομόνοια μεταξύ μας

καί παρά το?ς ?λλησιν ε?δοκιμο?μεν;

και να χαίρουμε εκτίμησης μεταξύ των Ελλήνων;

?γώ μέν γάρ ?γο?μαι τούτων ?παρξάντων

Γιατί εγώ βέβαια νομίζω ότι αν γίνουν αυτά

τελέως τήν πόλιν ε?δαιμονήσειν.

η πόλη ολοκληρωτικά θα ευτυχήσει.

? μέν τοίνυν πόλεμος ?πάντων ?μ?ς τ?ν ε?ρημένων ?ποστέρηκεν

Ο πόλεμος λοιπόν, μας έχει στερήσει από όλα αυτά που έχουν λεχθεί

καί γάρ πενεστέρους ?ποίησεν

και φτωχότερους μας έκανε

καί πολλούς κινδύνους ?πομένειν ?νάγκασεν

και μας ανάγκασε να ανεχόμαστε πολλούς κινδύνους

καί πρός τούς ?λληνας διαβέβληκεν

και μας έχει συκοφαντήσει στους Έλληνες

καί πάντας τρόπους τεταλαιπώρηκεν ?μ?ς.

και μας έχει ταλαιπωρήσει με κάθε τρόπο.

?ν δέ τήν ε?ρήνην ποιησώμεθα, [...]

Αν όμως συνάψουμε την ειρήνη, [...]

μετά πολλ?ς μεν ?σφαλείας τήν πόλιν ο?κήσομεν,

θα εξουσιάσουμε την πόλη με πολλή ασφάλεια,

?παλλαγέντες πολέμων καί κινδύνων καί ταραχ?ς, [...]

αφού απαλλαγούμε από πολέμους και κινδύνους και διχόνοιες, [...]

καθ? ?κάστην δέ τήν ?μέραν πρός ε?πορίαν ?πιδώσομεν, [...]

και κάθε μέρα θα γινόμαστε πιο εύποροι, [...]

?δε?ς γεωργο?ντες καί τήν θάλατταν πλέοντες

χωρίς φόβο καλλιεργώντας τη γη και πλέοντας τη θάλασσα

καί τα?ς ?λλαις ?ργασίαις ?πιχειρο?ντες

και ασχολούμενοι με τα άλλα επαγγέλματα

α? ν?ν διά τόν πόλεμον ?κλελοίπασιν.

τα οποία έχουν εκλείψει εξαιτίας του πολέμου.

?ψόμεθα δέ τήν πόλιν

Και θα δούμε την πόλη

διπλασίας μέν ? ν?ν τάς προσόδους λαμβάνουσαν,

να αποκτά διπλάσια έσοδα απ? ό,τι τώρα

μεστήν δέ γιγνομένην ?μπόρων καί ξένων καί μετοίκων,

και να γεμίζει από εμπόρους και ξένους και μετοίκους,

?ν ν?ν ?ρήμη καθέστηκεν.

από τους οποίους τώρα έχει ερημωθεί.

Τό δέ μέγιστον·

Και το σημαντικότερο·

συμμάχους ?ξομεν ?παντας ?νθρώπους,

θα έχουμε συμμάχους όλους τους ανθρώπους,

ο? βεβιασμένους, ?λλά πεπεισμένους.

όχι εξαναγκασμένους, αλλά με τη θέλησή τους (έχοντας πεισθεί).

Ε? δέ σύ ο?ει ?ς πλείω ?χων τ?ν ?διωτ?ν κτήματα ? τύραννος

Αν λοιπόν εσύ νομίζεις ότι επειδή ο τύραννος έχει περισσότερα αγαθά από τους πολίτες

διά το?το καί πλείω ?π? α?τ?ν ε?φραίνεται,

γι? αυτό και εξαιτίας αυτών περισσότερο χαίρεται

ο?δέ το?το ο?τως ?χει, ? Σιμωνίδη,

ούτε αυτό είναι έτσι, Σιμωνίδη,

?λλ? ?σπερ ο? ?θληταί ο?χ ?ταν ?διωτ?ν γένωνται κρείττονες,

αλλά όπως και οι αθλητές, όχι όταν γίνονται καλύτεροι από τους πολίτες,

το?τ? α?τούς ε?φραίνει,

αυτό τους ευχαριστεί,

?λλ? ?ταν τ?ν ?νταγωνιστ?ν ?ττους, το?τ? α?τούς ?νι?,

αλλά όταν γίνουν κατώτεροι από τους συναθλητές τους, αυτό τους ενοχλεί,

ο?τω καί ? τύραννος ο?χ ?ταν τ?ν ?διωτ?ν πλείω φαίνηται ?χων,

έτσι και ο τύραννος, όχι όταν φαίνεται ότι έχει περισσότερα από τους πολίτες,

τότ? ε?φραίνεται,

τότε ευχαριστιέται,

?λλ? ?ταν ?τέρων τυράννων ?λάττω ?χη, τούτ? λυπε?ται·

αλλά όταν είναι κατώτερος από άλλους τυράννους, λυπάται γι? αυτό·

τούτους γάρ ?νταγωνιστάς ?γε?ται α?τ? το? πλούτου ε?ναι.

γιατί νομίζει ότι αυτοί είναι ανταγωνιστές του στον πλούτο.

Ο?δέ γε θ?ττόν τι γίγνεται τ? τυράνν? ? τ? ?διώτ? ?ν ?πιθυμε?.

Ούτε βέβαια ο τύραννος αποκτά κάτι από όσα επιθυμεί γρηγορότερα από τον απλό πολίτη.

? μέν γάρ ?διώτης ο?κίας ? ?γρο? ? ο?κέτου ?πιθυμε?,

Γιατί ο πολίτης επιθυμεί σπίτια ή αγρό ή δούλο,

? δέ τύραννος ? πόλεων ? χώρας πολλ?ς ? λιμένων ? ?κροπόλεων ?σχυρ?ν [...]

ενώ ο τύραννος ή πόλεις ή τεράστια περιοχή ή λιμάνια ή οχυρωμένες ακροπόλεις [...]

?λλά μέντοι καί πένητας ?ψει ο?χ ο?τως ?λίγους τ?ν ?διωτ?ν

Αλλά όμως θα δεις και φτωχούς όχι τόσο λίγους πολίτες

?ς πολλούς τ?ν τυράννων.

όσο πολλούς τυράννους.

Ο? γάρ τ? ?ριθμ? ο?τε τά πολλά κρίνεται ο?τε τά ?λίγα,

Γιατί ούτε τα πολλά ούτε τα λίγα εξετάζονται με βάση τον αριθμό,

?λλά πρός τάς χρήσεις·

αλλά με βάση τη χρησιμότητά τους·

?στε τά μέν ?περβάλλοντα τά ?κανά πολλά ?στι,

ώστε όσα ξεπερνούν τα αρκετά είναι πολλά,

τά δέ τ?ν ?καν?ν ?λλείποντα ?λίγα.

όσα όμως υπολείπονται από τα αρκετά είναι λίγα.

Τ? ο?ν τυράνν? τά πολλαπλάσια ?ττον ?κανά ?στιν

Για τον τύραννο λοιπόν τα πολλαπλάσια αρ-κούν λιγότερο

ε?ς τά ?ναγκα?α δαπανήματα ? τ? ?διώτ?.

για τις αναγκαίες δαπάνες από ό,τι στον πολίτη.

?στε προσήκει τούτους ε?δαιμονεστάτους ?γε?σθαι,

Επομένως ταιριάζει να θεωρούμε αυτούς πάρα πολύ ευτυχισμένους,

ο?τινες ?πέρ μεγίστων καί καλλίστων κινδυνεύσαντες

οι οποίοι αφού κινδύνευσαν για τα πιο μεγάλα και τα πιο ωραία

ο?τω τόν βίον ?τελεύτησαν,

έτσι τελείωσαν τη ζωή τους,

ο?κ ?πιτρέψαντες περί α?τ?ν τ? τύχη

χωρίς να εμπιστευθούν τους εαυτούς τους στην τύχη

ο?δ? ?ναμείναντες τόν α?τόματον θάνατον,

ούτε να περιμένουν το φυσικό θάνατο,

?λλ? ?κλεξάμενοι τόν κάλλιστον.

αλλά με το να προτιμήσουν τον πιο ωραίο.

Καί γάρ τοι ?γήρατοι μέν α?τ?ν α? μν?μαι,

Και γι? αυτό βέβαια είναι αγέραστες οι μνήμες τους

ζηλωταί δέ ?πό πάντων ?νθρώπων α? τιμαί·

και αξιοζήλευτες οι τιμές τους απ?  όλους τους ανθρώπους·

ο? πενθο?νται μέν διά τήν φύσιν ?ς θνητοί,

αυτοί πενθούνται λόγω της φύσης τους ως θνητοί,

?μνο?νται δέ ?ς ?θάνατοι διά τήν ?ρετήν.

εξυμνούνται όμως ως αθάνατοι λόγω της γενναιότητάς τους.

Καί γάρ τοι θάπτονται δημοσί?,

Και γι? αυτό βέβαια θάβονται με δημόσια φροντίδα

καί ?γ?νες τίθενται ?π? α?το?ς ?ώμης καί σοφίας καί πλούτου,

και καθιερώνονται αγώνες δύναμης και σοφίας και πλούτου προς τιμή τους,

?ς ?ξίους ?ντας τούς ?ν τ? πολέμ? τετελευτηκότας

με την ιδέα ότι (επειδή) είναι άξιοι αυτοί που έχουν σκοτωθεί στον πόλεμο

τα?ς α?τα?ς τιμα?ς καί τούς ?θανάτους τιμ?σθαι.

να τιμούνται με τις ίδιες τιμές με τους αθάνατους.

?γώ μέν ο?ν α?τούς καί μακαρίζω το? θανάτου καί ζηλ?,

Εγώ λοιπόν και τους καλοτυχίζω και τους ζηλεύω για το θάνατό τους

καί μόνοις τούτοις ?νθρώπων ο?μαι κρε?ττον ε?ναι γενέσθαι,

και νομίζω ότι μόνο αυτοί από τους ανθρώπους άξιζαν να ζήσουν,

ο?τινες, ?πειδή θνητ?ν σωμάτων ?τυχον,

οι οποίοι, αφού έλαβαν θνητά σώματα,

?θάνατον μνήμην διά τήν ?ρετήν α?τ?ν κατέλιπον.

κληροδότησαν αθάνατη μνήμη λόγω της ανδρείας τους.

Ε? ?ν ?λί? ?λένη ?ν,

Αν η Ελένη βρισκόταν στην Τροία,

?πέδοντο ?ν α?τήν το?ς ?λλησιν ο? Τρ?ες,

οι Τρώες θα την έδιναν στους Έλληνες,

?κόντος γε ? ?κοντος ?λεξάνδρου.

με τη θέληση ή χωρίς τη θέληση του Αλέξανδρου.

Ο? γάρ δή ο?τω γε φρενοβλαβής ?ν Πρίαμος

Γιατί βέβαια δεν ήταν τόσο παράφρονας ο Πρίαμος

ο?δέ ο? ?λλοι Τρ?ες,

ούτε οι άλλοι Τρώες,

?στε το?ς σφετέροις σώμασι καί το?ς τέκνοις καί τ? πόλει κινδυνεύειν ?βούλοντο,

ώστε να βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους και της πόλης τους,

?πως ?λέξανδρος ?λένη συνοικ?.

για να ζει ο Αλέξανδρος μαζί με την Ελένη.

Ε? δέ τοι καί ?ν το?ς πρώτοις χρόνοις τα?τα ?γίγνωσκον,

Κι αν βέβαια και στα πρώτα χρόνια είχαν αυτή τη γνώμη,

?πεί πολλοί μέν τ?ν ?λλων Τρώων,

όταν πολλοί άλλοι Τρώες

μάλιστα δέ ο? α?το? υ?ε?ς, ?πώλλυντο,

και μάλιστα και τα παιδιά του, σκοτώνονταν

?πότε συμμίσγοιεν το?ς ?λλησιν,

όσες φορές συγκρούονταν με τους Έλληνες,

Πρίαμος, ε? καί α?τός Ελένη συνώκει,

ο Πρίαμος, ακόμη κι αν συγκατοικούσε ο ίδιος με την Ελένη,

?πέδωκεν ?ν α?τήν Μενελά?,

θα την επέστρεφε στο Μενέλαο,

?να α?τός καί ο? ?πήκοοι α?το? ?παλλαγε?εν τ?ν παρόντων κακ?ν.

για να απαλλαγούν ο ίδιος και οι υπήκοοί του από τις συμφορές της εποχής τους.

?λλ? ο? γάρ ε?χον ?λένην ?ποδο?ναι

Αλλά δεν είχαν την Ελένη, για να την επιστρέψουν

ο?δέ λέγουσιν α?το?ς τήν ?λήθειαν ?πίστευον ο? ?λληνες,

ούτε τους πίστευαν οι Έλληνες, παρόλο που αυτοί έλεγαν την αλήθεια,

?ς μέν ?γώ γνώμην ?ποφαίνομαι,

όπως εγώ πιστεύω,

το? δαιμονίου παρασκευάζοντος

επειδή ο θεός μηχανευόταν

?πως πανωλεθρί? ?πολόμενοι

με την ολοκληρωτική τους καταστροφή

καταφανές το?το το?ς ?νθρώποις ποιήσωσι,

να κάνουν ολοφάνερο στους ανθρώπους αυτό

?ς τ?ν μεγάλων ?δικημάτων

ότι δηλαδή για  τις μεγάλες αδικίες

μεγάλαι ε?σί καί α? τιμωρίαι παρά τ?ν θε?ν.

μεγάλες είναι και οι τιμωρίες από τους θεούς.