?στε προσήκει τούτους ε?δαιμονεστάτους ?γε?σθαι,

Επομένως ταιριάζει να θεωρούμε αυτούς πάρα πολύ ευτυχισμένους,

ο?τινες ?πέρ μεγίστων καί καλλίστων κινδυνεύσαντες

οι οποίοι αφού κινδύνευσαν για τα πιο μεγάλα και τα πιο ωραία

ο?τω τόν βίον ?τελεύτησαν,

έτσι τελείωσαν τη ζωή τους,

ο?κ ?πιτρέψαντες περί α?τ?ν τ? τύχη

χωρίς να εμπιστευθούν τους εαυτούς τους στην τύχη

ο?δ? ?ναμείναντες τόν α?τόματον θάνατον,

ούτε να περιμένουν το φυσικό θάνατο,

?λλ? ?κλεξάμενοι τόν κάλλιστον.

αλλά με το να προτιμήσουν τον πιο ωραίο.

Καί γάρ τοι ?γήρατοι μέν α?τ?ν α? μν?μαι,

Και γι? αυτό βέβαια είναι αγέραστες οι μνήμες τους

ζηλωταί δέ ?πό πάντων ?νθρώπων α? τιμαί·

και αξιοζήλευτες οι τιμές τους απ?  όλους τους ανθρώπους·

ο? πενθο?νται μέν διά τήν φύσιν ?ς θνητοί,

αυτοί πενθούνται λόγω της φύσης τους ως θνητοί,

?μνο?νται δέ ?ς ?θάνατοι διά τήν ?ρετήν.

εξυμνούνται όμως ως αθάνατοι λόγω της γενναιότητάς τους.

Καί γάρ τοι θάπτονται δημοσί?,

Και γι? αυτό βέβαια θάβονται με δημόσια φροντίδα

καί ?γ?νες τίθενται ?π? α?το?ς ?ώμης καί σοφίας καί πλούτου,

και καθιερώνονται αγώνες δύναμης και σοφίας και πλούτου προς τιμή τους,

?ς ?ξίους ?ντας τούς ?ν τ? πολέμ? τετελευτηκότας

με την ιδέα ότι (επειδή) είναι άξιοι αυτοί που έχουν σκοτωθεί στον πόλεμο

τα?ς α?τα?ς τιμα?ς καί τούς ?θανάτους τιμ?σθαι.

να τιμούνται με τις ίδιες τιμές με τους αθάνατους.

?γώ μέν ο?ν α?τούς καί μακαρίζω το? θανάτου καί ζηλ?,

Εγώ λοιπόν και τους καλοτυχίζω και τους ζηλεύω για το θάνατό τους

καί μόνοις τούτοις ?νθρώπων ο?μαι κρε?ττον ε?ναι γενέσθαι,

και νομίζω ότι μόνο αυτοί από τους ανθρώπους άξιζαν να ζήσουν,

ο?τινες, ?πειδή θνητ?ν σωμάτων ?τυχον,

οι οποίοι, αφού έλαβαν θνητά σώματα,

?θάνατον μνήμην διά τήν ?ρετήν α?τ?ν κατέλιπον.

κληροδότησαν αθάνατη μνήμη λόγω της ανδρείας τους.